Beijing, Pingyao en Xi'an

Lieve allemaal. Nihao!

Inmiddels ben ik een maand onderweg en zit ik nog steeds in het mooie China.

Ik begon in Beijing. Wat een overweldigende week was dat. Zoals ik al zei zat ik midden in de nationale feestweek, ook wel de 'Golden Week' genoemd. Alle Chinezen zijn dan vrij en ik ben vrijwel zeker dat ALLE Chinezen toen in Beijing waren. Wat een drukte. Overal waar je keek zag, hoorde en rook je mensen. Het zijn aparte figuren die Chinezen. Soms denk je dat ze helemaal geen manieren hebben (roggelen, spugen, hard roepen, voordringen) en dan slaat het ineens om en lopen ze keurig in de rij en gehoorzamen ze, bieden van alles aan en glimlachen alleen maar.

Raar volk, maar wel prachtig volk. Ze lachen altijd, zijn heel vriendelijk en vinden Westerse mensen he-le-maal geweldig. Ook erg fijn dat ik blond ben en dus word voorgetrokken bij veel dingen. Ik hoef niet door de securitycheck bij veel bezienswaardigheden en als dat wel moet dan knijpen ze een oogje dicht, ik mag voor in de rij, ik krijg cadeautjes zoals knuffels en snoepjes, etc, etc. Daar staat dan wel tegenover dat ik met AL die Chinezen op de foto moet -  want daar houden ze ook van. Het liefst geposeerd met 'peace'-teken in de lucht en de zon op het blonde haar en de blauwe ogen.

Maar goed, Beijing. Gave stad met veel bezienswaardigheden. Ik ben op het Ti'anamenplein geweest (HET plein van de stad), in de Verboden Stad, wat tempels bezocht, de hutongs en bij straattentjes streetfood gegeten. Dit laatste is echt aan te raden. Je moet gewoon kijken waar veel Chinezen eten, dan is het veilig en lekker. Want van lekker eten houden ze ook. Er wordt dan ook flink geslurpt en gesmakt.

Ik ben ook een dag op de Chinese Muur geweest. Met 3 man liepen we van Jiankou naar Mutianyu, een tocht die ons 6 uur kostte. Maar het was het waard. Wat een uitzicht! Het was ook erg leuk omdat het eerste deel van de tocht op het ongerestaureerde deel van de muur was en het tweede stuk op het gerestaureerde deel. Zo zag je beide kanten.

Met de nachttrein ging ik (samen met een Nederlands meisje die ik nog ken uit Moskou en Mongolie) naar Pingyao, een klein, pittoresk stadje ten westen van Beijing. De rit duurde 15 uur en we sliepen in een wagon met heel veel bedden. Elk 'coupeetje' had 6 bedden (3 boven elkaar). Dit was erg gezellig want er zaten alleen maar Chinezen in de wagon en wij met ons blonde haar waren dus een erg interessante bezienswaardigheid.

In Pingyao hadden we gerelaxt en door het stadje gelopen. Het is een van de oudste stadjes in China en er zijn heel veel musea en tempels die we door middel van een cityticket voor 1 bedrag allemaal konden bezoeken.
Het was wel erg toeristisch wat een beetje tegenviel, maar er hing een heel ontspannen sfeer en het eten was er waanzinnig lekker!

Na 2 nachten namen we de nachttrein naar Xi'an. Deze rit duurde 8 uur en we hadden een 'hard seat'. Een harde stoel dus, omdat de bedden volgeboekt waren. Geen succes en we hadden amper geslapen, maar toch had het iets. Wederom veel Chinezen die alles van ons wilden weten. We hadden het geluk dat we bij drie studenten zaten die een beetje Engels spraken en dus alle Chinese vragen netjes en gedisciplineerd vertaalden. Dit maakt het communiceren toch iets gemakkelijker. Al red ik mezelf best goed met wijzen, knikken en mijn duim opsteken. Het blonde haar en de blauwe ogen werken natuurlijk ook een beetje mee.

Xi'an is leuk! Ik ben hier met name voor het terracotta leger. Dit is een opgraving (waar ze nog steeds mee bezig zijn) van een heel leger van poppetje gemaakt van terracotta. Het stamt uit de Qin-dynastie en is gemaakt in 221 v. Chr. Heel oud dus. Het gave is dat geen een soldaatje er hetzelfde uitziet. Heel bizar.
Naast dit leger heeft Xi'an ook een Moslim-wijk met veel Islamitische winkeltjes en eettentjes met streetfood. Ook zie je veel kruiden, dadels, walnoten en vlees dat open en bloot op een tafel ligt. Ik durf niet te zeggen wat voor vlees, dit was namelijk niet te zien, laat staan dat ik het ga kopen. Erg apart dus om deze cultuur in China te zien. Je ziet ook echt Chinese vrouwen met een hoofddoek om en mannen met zo'n raar hoedje op. Het is eigenlijk een klein stukje Marokko in China. Maar geweldig om hier rond te lopen. Je kijkt je ogen uit.

Vrijdag vertrek ik met de nachttrein naar Shanghai om daar zaterdagochtend aan te komen. Dan heb ik dus al weer een heel deel van China achter de rug. Maar ook nog een heel deel voor de boeg.
China is nu al een land waar ik van hou. Ieder stadje is anders en de mensen vervelen ook niet. Ik lach me dood met hen. We verstaan elkaar ook prima, zolang we ieder in onze eigen taal spreken, want Engels spreekt maar een enkeling.

Ik zal proberen om wat vaker een verhaaltje te plaatsen, zodat ze niet zo lang zijn. Maar ik heb het ook zo druk met alles bekijken, proeven en meemaken, dat het er wel eens bij in schiet ;-)

Ik ga mijn best doen!

Liefs Marlon